سردبیر افق انزلی در آخرین یادداشت خود نوشت: برگزاری جشنواره به نام تالاب، مانند این است که بر سر بیماری که به علت تصادفی سنگین در بیمارستان بستری است؛ و در حال کما به سر می‌برد و هر آن ممکن است بوی الرحمانش بلند شود، رقص و پایکوبی راه بیاندازیم! در صورتی که این بیمار نیازمند مداوای پزشکی و اقدامات درمانی به قید فوریت است.
افق انزلی/ یادداشت سردبیر/ سید جعفر منصوری: پیش از هر سخنی باید بگویم؛ که هرشخص و یا نهادی در راستای شادی مردم تلاش کند، باید از او تقدیر کرد. بنابراین برگزاری جشنواره‌های بزرگ ساحلی در شهر بندرانزلی از این جهت که باعث افزایش نشاط اجتماعی، جذب گردشگر و همچنین رونق اقتصادی می‌شود، اقدامی دارای ارزش است.
کمتر کسی را می‌شناسم که با برگزاری جشنواره‌های بزرگ شهری در بندرانزلی مخالف باشد؛ اما برگزاری جشنواره به نام تالاب، مانند این است که بر سر بیماری که به علت تصادفی سنگین در بیمارستان بستری است؛ و در حال کما به سر می‌برد و هر آن ممکن است بوی الرحمانش بلند شود، رقص و پایکوبی راه بیاندازیم! در صورتی که این بیمار نیازمند مداوای پزشکی و اقدامات درمانی به قید فوریت است.
از همان روزهای ابتدایی مردادماه ۱۳۹۴ که اولین دوره جشنواره لاله های تالابی انزلی برگزار شد و سپس دبیرخانه آن در شهرداری این شهرستان تأسیس شد، قرار بود این جشنواره مرهمی بر زخم‌های عمیق تالاب باشد؛ و توجه تصمیم گیرندگان کلان کشوری را در راستای بهبود وضعیت تالاب جلب نماید.
قضاوتی نمی‌توان کرد. پاسخ اینکه جشنواره از اهداف آغازین خودش فاصله گرفته یا خیر بر عهده مردم است. اما اکنون با وجود گذشت بیش از ۸سال از اولین دوره برگزاری این جشنواره نه تنها وضعیت تالاب بهتر نشده بلکه شرایط امروز تالاب به گونه‌ای است که همه ابعاد مرتبط با زندگی مردم و زیست حیوانات مهاجر و بومی آن تحت تأثیر حال ناگوارش گرفته است.
مناطقی که در گذشته نزدیک محل تفریح خانواده‌ها بودند؛ و از ماهگیری تا قایقرانی و اوقات فراغت تابستانی بخش بزرگی از خاطرات مردم انزلی، گیلان و ایران جانمان را رقم می‌زند، امروز یا خشک شده‌اند یا در محاصره زباله، فاضلاب و سنبل آبی هستند.
شاید اگر از همان سال ۱۳۹۴ به جای برگزاری جشنواره‌ها به دنبال چیستی و چرایی مشکلات تالاب انزلی و ایجاد عزم جدی برای حل بحران آن بودیم، امروز با خیالی راحت و آسوده می‌توانستیم؛ به بهانه فصل گل دهی لاله‌هایش دور هم بنشینیم و نغمه شادی سر بدهیم. اما حال این روزهای تالاب انزلی بیش از هر جشنواره‌ای نیازمند سوگواره‌ای غم‌انگیز است.
کاش نام جشنواره را عوض کنید و به نام دیگری شادی کنید. شادی کردن به نام تالاب در حالی که یکی از مهم‌ترین اکوسیستم‌های طبیعی کشور نفس‌های آخرش را می‌کشد؛ و سنبل آبی، این شیطان زیباروی بنفش تیر خلاصی بر پیکر بیجانش است، همچون رقص و پایکوبی بر سر انسانی که در بستر مرگ نفس‌های آخر خود را می‌کشد، سخت و دشوار است.
- نویسنده : سید جعفر منصوری
